Het is al vrijdagmiddag en we hebben Lenny nog niet ontmoet. Hij is schuw en verstopt zich. Op de avond van onze aankomst keek hij even om het hoekje maar zag vreemde mensen binnen dus hij nam meteen de benen. Vrijdag deden we de boodschappen. Hele dag geen Lenny.
Vandaag neem ik de sneeuwschade van maart en de vorstschade van april op.
De hortensias zien er niet uit.
De rhus is geveld en gekapt, geen redden meer aan.
Alle bloemen van de magnolia en de eerste blaadjes zijn bevroren, geen bloemen voor ons dit jaar.
De palmen, die de hele winter binnen stonden en in maart net weer buiten, konden de zware sneeuwlaag niet aan. Veel takken zijn afgebroken. De vorst daarna kwam helemaal ongelegen.
Deze palm is helemaal dood.
En deze palm ziet er ook al niet uit.
Deze gaat het wel redden denk ik, van de week maar eens fatsoeneren.
's Middags als we thee zitten te drinken laat Lenny zich zowaar zien.
Wij zitten stil en praten zachtjes om hem niet af te schrikken. Maar hij blijft in de kamer om even met een balletje te spelen en eten wil hij ook wel.
Zowaar gaat Piep ook even samen met hem eten.
Na het eten is hij weer verdwenen, maar misschien weet hij nu dat wij wel aardig zijn en komt hij eerder terug.
