Lui dagje

Als ik wakker word, zie ik de blauwe lucht al door het raam, het is mooi weer!

Ik begin aan een klusje in de tuin in korte broek en hemdje, maar dat werkt niet lekker als je aan bramen en brandnetels staat te trekken. Bovendien is het veel te warm. Dat wordt dus een lui dagje n de zon met een boek.
Piep komt er gezellig bij zitten en kiest wel voor een heel bijzondere plek: om een plant heen in een bloempot.

Zo moet het worden....

De dag begint fris en mistig.
We doen boodschappen en na de middag komt de zon door. Alweer goed tuinweer!
Ik zaai gras bij in alle 250 molshopen........bijna meer molshoop dan grasveld!
Dan ga ik met de voormalige moestuin aan de gang. Nu is het meer een mintveldje geworden.
Ik heb nog een nieuwe rode bes gekocht en die moet natuurlijk de grond in.
Voor de broodnodige motivatie beperk ik met tot een stukje van een halve meter bij 2 meter. Dat krijg je namelijk wel af, en dan zie je tenminste hoe het zou moeten worden.








Ik haal alle onkruid er uit, vind de overwoekerde aardbeien terug, snoei de oude bes en bedek het geheel met een dikke laag houtsnippers.
Zou dat nou wel helpen?

Pompoensoep

Gisteren was het een regenachtige dag, vandaag begint ook wat grijzig. Maar al snel komt toch de zon door, alleen wordt het niet warmer dan 18 graden.
Goed om in de tuin te werken met lange mouwen en handschoenen. Ik moet namelijk de rododendrons bevrijden uit de wurgende greep van wilde bramen, metershoge brandnetels, bosrtank en piespotje. Twee kruiwagens vol onkruid ruk ik er uit.
Ik plant ook de meegenomen forsythias van Maya. Hopelijk slaan ze goed aan en hebben we volgend voorjaar al wat bloemetjes.
Ik maak een lekkere pompoensoep van Smulweb, gewoon met pompoen en groente uit de winkel.

Herfst in aantocht

Hoewel het elke dag mooi weer is, stralend zonnig, en ik in korte broek en hemdje rondloop, dient de herfst zich onmiskenbaar aan.
Ik heb de laatste appels geplukt.

Elke dag kan ik nieuwe walnoten rapen, sommigen nog in de schil, sommigen die al door iemand anders zijn opengemaakt!

En ook aan de planten en bomen zie je dat de zomer bijna voorbij is: er is nog maar een enkele blauwe bloem in de hortensias,

de fluweelboom kleurt al oranje

en de herfsttijloos bloeit (of is dit toch een krokus?).

Achterstallig onderhoud

Het is natuurlijk een illusie om te denken dat je een tuin van 2300 m2 kunt bijhouden als je er zelf maar een paar keer per jaar bent en degene die er woont heeft geen groene vingers.
Ik word niet meer warm of koud van achterstallig onderhoud:
Dus ik hark 100 molshopen weg, schep de compost om, maai 1500 m2 gras en knip 75 m heg.
Ik steek de enorme hoop tuinafval in brand en deze verandert van bijna 4 kuub troep in een hoop as en houtskool.

Tussendoor niet kijken naar wat er allemaal nog nodig moet gebeuren, maar gewoon genieten van het prachtige weer (zonnig en 25 graden) en alles wat zich zonder hulp toch weer heeft staande weten te houden in deze oprukkende wildernis:



de herfstsedum, de vaste fuchsia
en de cyclamen.

Ik ga op vakantie en ik neem mee...

een volgepropte auto!
Mijn echtgenoot zal de dag prijzen dat we een handbagage koffertje pakken, in de auto stappen en vertrekken.
Deze keer nog niet. Behalve de broodnodige planten uit verschillende tuinen in Nederland die graag willen emigreren naar zonniger oorden nemen we ook de nodige ongezonde vette diepvrieshap mee.



En natuurlijk allerlei handige en nuttige dingen die je gewoon nodig hebt.
Wat ik ook meeneem zijn twee quilts die ik voor vrienden en buren heb gemaakt en die ook al gaan emigreren.






De zonnebloemen vertrekken nog naar Zweden als het goed is.
De vlecht met bloemen gaat naar de buren omdat ze altijd voor ons klaar staan.
Ook de achterkantjes zijn de moeite van het foograferen waard.






Niets zo mooi om een quilt te fotograferen als een flinke ballustrade.
Voor het maken van allebei de quilts heb ik helemaal NIETS hoeven kopen, alles, tot en met de vulling en het naaigaren, had ik al in huis.

Onderweg

Deze keer maken we de reis in twee dagen. We overnachten onderweg, ergens halverwege en we hoeven dus niet voor dag en dauw weg. Handig, als je de dag tevoren nog tot laat bezig bent geweest.
We overnachten in Vatan, Village d' 'etape, een naam die mij al sinds jaar en dag intrigeert bij het passeren van de afslagen waar dat op de borden is aangegeven.
Ik ga het van dicht bij bekijken.
De foto's zien er aantrekkelijk uit.
Als we aankomen is de lucht net zo stralend blauw als de foto, maar de rest is iets minder gelikt en fris. We maken een korte wandeling langs een oorlogsmonument en, wel heel bijzonder: het circus museum!
Niettemin eten we lekker, slapen we prima en genieten we van een relaxed ontbijtje in een wat vergane glorie-achtig hotel  met erg vriendelijk personeel.