We gaan naar Frankrijk!

Op 1 april, het is geen grap, vertrekken we in alle vroegte naar Franklrijk.
Ik en mijn beide schoonzoons, een gouden combinatie. Ik denk een relaxed ritje te hebben, want de heren willen graag rijden en ik weet de weg, dus dat kan geen probleem zijn.
Daar denk ik iets te licht over.
Bij Eersel komen we er achter dat een van beide heren alleen een rijbewijs bij zich heeft en geen ID kaart. Terug dus, want onder de huidige omstandigheden in de wereld houden we ons netjes aan de regels.
Een klein half uur later passeren we de Belgische grens, waar heel veel vrachtauto's staan, tot op de eerste rijstrook. We kunnen er langs dus denken er verder niet over na.
Geen file's bij Antwerpen of Gent, dat gaat gesmeerd.
Maar helaas: te vroeg gejuicht!
Bij Lille staan we welgeteld  anderhalf uur stil. Heel af en toe schuiven we een auto op. Op de Belgische radio horen we over problemen met vrachtauto's in verband met het nieuwe tol systeem. Daarom zijn er enorme files.
De andere schoonzoon krijgt een berichtje: je hebt je toilettas op tafel laten staan! Helaas, daar zitten ook de medicijnen in. Wel is er, omdat we toch stilstaan, tijd genoeg om de huisarts te bellen om een fax te sturen naar de plaatselijke apotheek iin Frankrijk, dus dat komt ook wel weer goed.


Dan zien we de afrit die wij moeten hebben in de verte: opluchting, we kunnen er af. Dat duurt dan nog wel ruim een half uur.
Maar we blijven lachen en karren vrolijk verder. Nu zullen we het ergste toch wel gehad hebben. De nieuwsberichten geven aan de Parijs 'fluide' is, dus dit komt goed. Vlak voor Parijs zijn we weer een kwartier ingelopen. Wat is het langste dat we er ooit over gedaan hebben? 14 uur, dat gaan we niet evenaren! 
Maar helaas, een ongeluk met een motor verspert de weg in Parijs, en voor we die plek voorbij zijn hebben we wederom 3 kwartier in de file doorgebracht. De lunch hebben we intussen al achter de kiezen.
Dan wordt het hoog tijd voor een sanitaire stop en een tankbeurt. Daarna gaan we voorzien van koffie weer energiek op weg.
 
Het gaat lekker tot bij Vatan, daar staan we weer vrolijk in de file en worden zelfs van de weg afgehaald. In optocht gaat het door Vatan, langs het hotel waar we 2 jaar geleden nog overnachtten. De snelweg weer op en vooruit maar weer. We zijn alweer ruim een uur verder.

Tegen half 6 is het weer tijd voor een stop en een tankbeurt en omdat we zo laat zijn pakken we ook maar iets lekkers om te eten. Dan gaan we toch echt voor de laatste etappe.
Gelukkig is het zomertijd en nog lang licht. De hele dag hebben we droog, en afwisselend grijs en zeer zonnig weer gehad.
Om half 10, ruim 16 uur na ons vertrek, komt eindelijk onze eindbestemming in zicht. Het is intussen donker en in ons dorp regent het.
We laden alles uit en de heren vallen aan op de friet en meegebrachte mexicanos.....